Cukier trzcinowy nierafinowany, jest to rodzaj cukru który nie został poddany rafinacji, czy oczyszczeniu z melasy. Historia cukru trzcinowego sięga tysięcy lat p.n.e, jako pierwsi smak soku z trzciny cukrowej poznali mieszkańcy Nowej Gwinei , stamtąd trzcina cukrowa trafiła na Bliski Wschód, później do Persji, Europy i wraz z Krzysztofem Kolumbem do Ameryki. Z Ameryki natomiast rozlała się już praktycznie na cały świat. Cukier Trzcinowy szeroko używany jest szczególnie w daniach kuchni azjatyckiej i Indyjskiej.
Cukier trzcinowy produkowany jest w dość prosty sposób, mianowicie trzcina cukrowa, przeciskana jest przez prasy mechaniczne i wyciska się z niej sok. Sok z trzciny cukrowej następnie zostaje ogrzewany i odparowany nadmiar wody, po ogrzaniu powstaje melasa, dalsze ogrzewanie i odparowywanie doprowadza do zgęstnienia i całkowitego osuszenia melasy, która zamienia się w grudki cukru. Taki sposób produkcji wytwarza najbardziej naturalny cukier trzcinowy zwany muscovado lub panela w Ameryce Łacińskiej. Jest to cukier bardzo mocno brązowy, zbrylający się i lepki o mocno karmelowym smaku i zapachu.
Kolejnym rodzajem cukru bardziej oczyszczonym z melasy o regularnych kryształkach jest cukier Damerara, nazwę swą wziął od miejscowości w której zaczęto go produkować. Damerara jest najbardziej popularnym cukrem trzcinowym, jest on neutralny smakowo jeśli chodzi o zawartość melasy, jest delikatnie melasowy i przy normalnym słodzeniu nie nadaje karmelowego posmaku.
Najbardziej przetworzonym cukrem i oczyszczonym z melasy jest cukier Turbinado - cukier powstaje w wirówkach, od których nazw wzięła się również nazwa cukru. Turbinado jest jasny, sypki i praktycznie nie zawiera w sobie melasy, która mogła by mieć jakikolwiek wpływ na smak słodzonych potraw.
